
江戸川乱歩が26年書き続けた、怪人二十面相と名探偵明智小五郎、少年探偵団との息づまる推理対決シリーズ全26巻。殺しを抜きにした知恵比べの面白さがあり、スリリングな文章の魅力もあって、作品が発表された1936年当時はもちろん、現在でも少年少女たちに広く愛読され続けている。
<推薦学年:1~4年/文責:ชมนาด>
「文学部の学生なのだから、たくさん本を読んで欲しい」「どのようにすれば、学生が本を読んでくれるか」「読書の楽しさを知って欲しい」「日本語力の向上のためにも読書をたくさんして欲しい」こんな思いから検討を重ねた結果、読書の習慣をつけるためなのだから「分野、また日本語、タイ語、英語などの言語にかかわらず、大学生に卒業までに読んでほしい本を何冊か選び、図書館に特別な棚を作り、そのコーナーに並べよう」ということになりました。しかし、いざ選出の段階になり、大学の図書館を調べてみると、文学部の図書館にある本には限りがあり、推薦したい本があまりみつかりませんでした
・・・・・続きを読む
<文責:池谷清美>
โครงการหนังสือแนะนำร้อยเล่มที่นิสิตวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นควรอ่าน <文責:กนกวรรณ>
2 件のコメント:
ตอนแรกที่เห็นว่าใน "100 เล่มที่นิสิตเอกภาษาญี่ปุ่นควรอ่าน"มีหนังสือชุด 少年探偵อยู่ด้วย ก็รู้สึกว่าน่าสนใจดี และได้ตัดสินใจเลือกอ่านเล่มที่ 1「怪人二十面相」 ที่เลือกเล่มนี้ไม่ใช่แค่เพราะว่าเป็นเล่มที่1ของหนังสือชุดนี้ แต่เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับ"จอมโจรยี่สิบหน้า"ซึ่งรู้สึกว่าน่าจะเป็นแนวคล้ายๆกับ "อาร์แซน ลูแปง"ของโมริซ เลอบลอง นักเขียนชาวฝรั่งเศส หรือแม้แต่ "จอมโจรคิด"ของอาโอยามา โกโช ที่พอจะรู้จักอยู่บ้าง
แต่พอได้อ่านแล้วกลับรู้สึกว่าจอมโจรยี่สิบหน้าให้ความรู้สึกต่างจากอาร์แซน ลูแปงและจอมโจรคิดพอสมควร ถึงแม้ทั้งสามจะเป็นโจรที่มีชื่อเสียงในด้านการแปลงโฉม ขโมยแต่ของมีค่า ไม่ฆ่าคน และจะส่งจดหมายเตือนมาบอกวัน เวลา และสถานที่ที่จะลงมือก่อนทุกครั้งเหมือนกันก็ตาม ทำให้รู้สึกชื่นชมผู้เขียนว่า แม้ผู้เขียนจะได้รับแรงบันดาลใจจาก"อาร์แซน ลูแปง"แต่ก็สามารถสร้างเอกลักษณ์ให้ตัวละคร"จอมโจรยี่สิบหน้า"และทำให้ตัวละครนี้กลายเป็นตัวละครของตัวเองได้
เรื่อง「怪人二十面相」ใช้วิธีการเล่าเรื่องโดยมุมมองของบุรุษที่สาม ไม่ได้บรรยายเรื่องไปเรื่อยๆแบบนิยายทั่วๆไป แต่จะมี"ผู้บรรยาย"เป็นผู้เล่าเรื่อง สังเกตได้จากการที่ผู้เขียนใช้รูปますบรรยายเรื่องตลอดทั้งเรื่อง และใช้คำว่า読者諸君เรียกผู้อ่าน ซึ่งผู้บรรยายนี้จะคอยอธิบายการกระทำของตัวละคร แสดงความคิดเห็น และบางครั้งยังคอยเตือนความจำของผู้อ่านเกี่ยวกับเนื้อเรื่องที่ผ่านมาแล้วอีกด้วย ซึ่งวิธีการเล่าเรื่องแบบนี้น่าจะทำให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกร่วมได้ง่ายกว่าการเล่าเรื่องแบบปกติ
บางครั้งถ้าในเรื่องมีคำศัพท์ที่ปัจจุบันไม่ใช้แล้ว หรือเป็นคำที่เข้าใจยาก หรือต้องการเทียบค่าของเงินในสมัยนั้นกับค่าของเงินในปัจจุบัน(เช่น 50เยนเท่ากับประมาณ1แสนเยน)ก็จะมีเชิงอรรถที่ท้ายหน้าให้ด้วย
นอกจากนี้เนื่องจากเรื่องนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชนจึงใช้ภาษาที่ค่อนข้างเข้าใจง่าย คำศัพท์ที่เป็นคันจิส่วนใหญ่จะมีฮิรางานะกำกับ และบางคำก็ไม่ใช้คันจิเลย
หลังจากอ่านเรื่องนี้ ก็ทำให้ได้รู้คำศัพท์ที่ไม่เคยรู้มาก่อน และได้เห็นตัวอย่างการใช้คำเชื่อมและรูปประโยคต่างๆมากมาย
แม้ว่า 「怪人二十面相」 จะเป็นเรื่องที่แต่งตั้งแต่เมื่อ73ปีที่แล้ว แต่ด้วยเสน่ห์ของตัวละคร และเนื้อหาที่มีการหักมุมอยู่ตลอด ก็น่าจะทำให้ผู้อ่านในปัจจุบันชื่นชอบเรื่องนี้ได้เช่นกัน
ตอนที่ไปเดินเลือกหนังสือมาอ่านจาก"100เล่มที่นิสิตเอกญี่ปุ่นควรอ่าน"ก็คิดว่าควรน่าจะเลือกอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับไวยากรณ์ หรือหนังสือที่ให้ความรู้เกี่ยวกับหลักภาษาหรือวัฒนธรรมโดยตรงจะดีกว่า แต่เมื่อเห็นชุดหนังสือนี้ก็เกิดความสนใจขึ้นมา เพราะเดิมทีก็มีความสนใจเกี่ยวกับนิยายแนวสืบสวนของญี่ปุ่นอยู่แล้ว และยิ่งทราบว่าหนังสือชุดนี้ก็เป็นนิยายแนวสืบสวนชุดแรกๆซึ่งเป็นต้นตำหรับและที่มาของนิยายแนวสืบสวนเรื่องอื่นๆในยุคถัดมาของญี่ปุ่นก็เกิดความสนใจยิ่งขึ้นไปอีก นอกเหนือจากนั้นยังเป็นนิยายชื่อดังที่ได้รับการแปลและตีพิมพ์ในไทยด้วย ประกอบกับต้องการอ่านหนังสือที่มีเนื้อหาสนุกๆสบายๆ ไม่เคร่งเครียด เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศจากการอ่านหนังสือเรียน จึงตัดสินใจเลือกเรื่องนี้มาอ่านดู
เมื่อลองอ่านดูแล้วก็พบว่าเป็นเรื่องนิยายแนวสืบสวนที่อ่านง่าย ไม่ใช้สำนวนซับซ้อนยากเกินไป และยังมีตัวอักษรฟุริกานะกำกับคันจิอีกด้วย แต่เพราะเป็นนิยายสำหรับเขียนให้เด็กอ่าน จึงทำให้ผู้เขียนไม่ค่อยได้ใช้คันจิเขียนสักเท่าไหร่นัก สำหรับตัวดิฉันเองก็นับเป็นทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะบางทีก็อ่านลำบากเหมือนกัน
ส่วนเนื้อหาก็ง่ายต่อการทำความเข้าใจ เพราะผู้เขียนใช้วิธีบอกเล่าแบบตรงๆ หรือไม่ก็ใบ้เนื้อหาไว้สำหรับนักอ่านที่มีอายุน้อย ทำให้สามารถคาดเดาเนื้เรื่องได้ง่าย
สำหรับผู้ที่ต้องการหัดอ่านนิยายสืบสวนง่ายๆ ไม่หนักสมอง ดิฉันก็คิดว่าเรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ไม่ควรพลาด
コメントを投稿